Nihayetinde öyle de oldu!
Trabzonspor'u orta sahada Mehmet, gizli bir oyun kurucu olarak şahlandırıyordu. Takım halinde yarı sahasını çok iyi kapatan Trabzonspor, görmeye çok alışık olmadığımız hızlı ve çabuk tek paslarla rakip kaleye inip hemen her pozisyonda tehlike yarattı.
Galatasaray'ın orta sahasına Melo'nun yokluğu Hamit'in de sakatlığı eklenince Trabzonspor'un oyunun kontrolünü ele alması zaten kaçınılmazdı.
Galatasaray'ın ikinci yarıya baskılı başlayacağı belliydi. Neticede şampiyonluğa oynayan bir takımdı.
Trabzonspor çok pozisyon vermiş gibi gözükse de aslında iyi kapandı.
Hızlı hücuma çıkarken Erkan'dan, Deniz'den, ñgol hariciÖzer'den beklediği verimleri alamadı.
Trabzonspor'un oyuncularında göze çarpan rehavet, Galatasaray'ın artan arzusu maçın dengesini değiştirdi.
Beraberlikten sonra daha da yüklenen Galatasaray defans emniyetini iyice arka plana atınca Trabzonspor ikinci yarının başından bu yana yapamadığını son dakikalarda yaparak fişi çekti.
Özer... Maçın ilk yarısında kesinlikle Özer gibi değildi. Başka bir Özer'di.
Topu kullanışı, takım savunmasına katkısı mükemmeldi. O ve Mehmet aynı akılla oynadığında, aynı aklı sahaya yansıttığında Trabzonspor bir basketbol takımı gibi hücuma çıkıyor. Fakat ikinci yarı klasik Özer'e döndü.
Basit paslarla oyunu yönlendirip hücumu şekillendirmek yerine rakibin arzusuna ve baskısına yağ süren hareketler yaptı.
Tavsiyem, Trabzonsporlu bazı oyuncular ilk yarıyı izlesin, onları insanların neden eleştirdiğini onlara katılarak daha iyi anlayacaklardır.
Maçın hakemi... Çok kötüydü.
