Gecikmiş bir teşekkür

Selda Hanım, köşe yazılarınızı yıllarca severek takip ettim. Uyuşturucu ile olan araştırmalarınızı ve kitabınızı da. Önerdiğiniz şeyler, madde kullanan oğlumu kurtardı çok şükür. "Duaya, namaza, oruca yönlendirebilirsiniz" demiştiniz. Hatta bunları bir televizyon programında dile getirmiştiniz. Ama "O zaman da Hizbullah ordusu yaratırız" denmişti, siz de sinirden stüdyoyu terk etmiştiniz! Oysa ben oğlumu aynı şekilde dine yönelterek kurtardım. Ve hep size ulaşmak istedim sevincimi paylaşıp, teşekkür etmek için. Oğluma gelince namazı bıraktı, ama orucunu hep tutar. Belediyede çalışıyor, Hizbullahçı falan da olmadı. Sevgilerimle Selda hanım...
Rumuz; Memo'nun annesi

CEVABINI GENÇLER VERDİ!
S.U. CEVAP; Kitabımın baş kahramanı çocuk da aynı şekilde uyuşturucuyu bıraktı.
Burada dostlarımızın anlamak istemediği nokta şuydu; 'Maddenin, beyindeki gücünü yok etmek için ondan daha büyük bir olgu gerekir, bu da çocuğun inancını güçlendirmekle olur!' Din ve maneviyat kaynaklı terapi şekli, o gün o stüdyoda en azından 'destek terapi' olarak kabul görebilirdi ama devir değişip, sonradan koyu Müslüman olan bu arkadaşlar masum bir öneriyi Hizbullah'a bağlamakta hiç bir beis görmediler.
Böyle düşünenlere en büyük cevap, benim roman kahramanım ve sizin oğlunuzun temiz hayatları galiba... Allah yollarından şaşırtmasın.