Şu an hamileyim. Ailemi çok özlüyorum. En çok da 8 aylık kardeşimi. Her dakika aklıma geliyor, "Şimdi uyandı, şimdi mama yiyordur" diyerek ağlayıp oturuyorum.
Bir de babamı çok özlüyorum.
Aslında muhabbetimiz yoktu ama beni çok sevdiğini bilirdim. Kocam ise kendi halinde biri bana zararı yok.
Ama yine de evlendiğime pişmanım. Kızlara söyleyin ailesinden uzağa gitmesinler.
Rumuz; Gurbet
S.U. CEVAP; İlahi çocuk, sabah sabah yüreğime hüzünler saldın. Ama Allah'tan ümit kesilmez, bakarsın bir gün ailenin oturduğu şehre göçersiniz. Şimdilik görüntülü iletişimle özlemini gidermeye çalış.
KIZLARA SÖYLÜYORUM
Tabii kızlara bir şey demek lazım ama ilk aklıma gelen; 'Asla erken yaşta evlenmeyin!' Sana gelince olan olmuş yuvanı kurmuşsun.
Zaten çocuk doğduktan sonra aklın başından gidecek, hiçbir şey düşünemeyeceksin.
Özlemeye vaktin kalmayacak.
NASIL İSPAT EDECEĞİM?
Ablacığım şu an hırsımdan ağlıyorum. Size yazayım dedim. 5 yıllık evliyim, kocamın sülalesiyle birlikte oturuyoruz. Sürekli itilip kakıldım.
Onlar yetmiyormuş gibi komşular da her dakika dedikodumu yapıyor.
Sonuncusu da "Konfeksiyoncu sevgilim varmış, elbise hediye ediyormuş!" Halbuki elimden dikiş gelir, her şeyimi kendim yaparım.
Rumuz; Çaresiz
S.U. CEVAP; İspat etmek zorunda değilsin ama senin yerinde olsam 'dikiş makinamı bahçeye koyar elbiselerimi hepsinin gözü önünde yaparım!' Hatta onlardan da sipariş alır para kazanırım. Sonra da suratlarına derim ki, "Gördünüz mü hanımlar sayenizde meslek sahibi oldum!"
