Esas sorun, 6 yaş büyüğüm olan ablam.
Yüzü benim kadar güzel değil ama vücudu erkeklerin dikkatini çekiyor.
Erkek arkadaşımla da acayip anlaşıyorlar.
Aynı müzikleri dinliyorlar, aynı kitapları okuyorlar. Bu yüzden çok ama çok kıskanıyorum. Bazen diyorum ki ben aralarında olmasam büyük aşk yaşayabilirler. Tabii belli etmek istemiyorum. Bir taraftan da suratlarına haykırmak istiyorum, o kadar kötüyüm ki, ablamı takıntı haline getirdim. Rüyalarımda bile onları sevişirken görüyorum. Ablamı bu kadar sevmesem ölsün diyeceğim.
Evlensin gitsin diyorum ama hayatına kimseyi almıyor. Çalışıyor, para kazanıyor, hayatını yaşıyor.
Bense liseyi bitirdim zar zor, kurslara gidiyorum. Zaten aklımı sevdiğim gence takmışım, başka şey düşünemiyorum.
Lütfen bana akıl verin, ne yapmalıyım? Rumuz; Güllerin savaşı
S.U CEVAPLIYOR; Büyük laflar etmek istemem ama öncelikle sizde özgüven sorunu oluşmuş gibi görünüyor. İşin ümit verici yanı ise, siz zaten bunun farkındasınız ve nedenlerini de çözmüşsünüz. Demek ki geriye kalıyor azmetmek ve kendinizde saptadığınız eksiklikleri bir an önce halletmek.
Yolu da; düşüncede devrim yapmak, çalışmak, bilgi dağarcığını doldurmak ve üretmekten geçer. Bu yüzden başarılı insanlar her zaman caziptir.
Erkek arkadaşınız aslında size gereken ip uçlarını vermiş. Ablanıza değerli bulması bunun göstergesi.
Demek ki yapmanız gereken evvela üniversiteye girmek, bol bol okumak, gözlemlemek ve kendinizi her bakımdan donatmak. Gençliğiniz ve güzelliğiniz ise diğer avantajınız. Sonuçta inanın sadece erkek arkadaşınızla değil, çevrenizle ve özellikle ablanızla da muhteşem ilişkiler geliştirebilirsiniz. Hadi bakalım şimdi doğru dershaneye. Çıkışta da kitapçıya. Erkek arkadaşınız ararsa, biraz meşgul olduğunuzu ve ilk fırsatta ona döneceğinizi söyleyin. Gizemli kadın, makbul kadındır unutmayın.
KIZIM OLUNCA ANLADIM!
Merhaba. En pişman okurunuz yazıyor.
Zamanında hanımı çok aldattım. Malum görücü usulü aldık kızı ve ben ak dedim o kara. İnsanın hiç mi ortak noktası olmaz. Bizim olmadı. O köylü kaldı ben şehirliye terfi ettim. Şimdi aradan bu kadar sene geçti.
Geldim ellime... Karım daha 40 yaşında. Anamla otururlar evde. Çok sever kaynanasını. Artık hayat şartlarımız da değişti. Haliyle modern bir genç kız babasıyız. Kızıma gelince , şimdi 17 yaşında ve çok güzel. Ve hayatımın tek aşkı. Erkek gibi yetiştirdim onu.
Özel okulda okuyor. Spor yapıyor.
Ne bana çekmiş ne anasına. Aklı başında. Ben de iyi bir babayım Allah için. Zamanında karıma ve onca kadına çektirdiklerimin bedelini kızım öder mi diye bir korku var içimde son günlerde. Çünkü her biri ayrı beddua etti, "Kızının başına gelsin" dediler. Ortalığı biliyorsunuz, benim gibi erkeklerden kızımı nasıl koruyacağım, baba olarak ne konuşmalıyım, yediğim haltları anlatmalı mıyım? Mehmet Ç. /İstanbul
ALİ AKSÖZ CEVAPLIYOR; Merhaba Mehmet bey... Belli ki maceralı bir gençlik yaşamışsınız. Özeleştiri yapabilmeniz ve eşinize biraz haksızlık ettiğinizi kabul etmeniz güzel. Gerçi hayatın tadını, sözler verilmeden önce çıkartmak daha akıllıca bir hareket olurmuş) Kız babası olmanız empati kurmanızı kolaylaştırmış, değişen düşünceleriniz de modern ve güçlü bir kız evlat yetiştirmenize olanak vermiş. Ne yazık ki düşünce ve korkularınızda çok haksız sayılmazsınız, eskisi kadar güvenli ve naif olmayan bir dünyada yaşıyoruz. Bu yüzden babaların günahlarından çok, toplumun akli ve duygusal sağlık durumunu düşünerek karar vermek gerekir. Özellikle böyle bir dünyada kız çocuğunun en büyük gücü babasından aldığı destek ve sevgidir. Ve kaçınılmaz olarak bu noktada onun özgürlüğüne, kendi hayatını şekillendirecek manevra alanına ulaşabilmesi için de babanın desteği çok önemli olacaktır.
Tedbiri ve eğitimi elden bırakmayın ama kendi tecrübelerinizin ailenizin ellerini bağlamasına izin vermeyin. Herkes kendi tecrübeleriyle şekillenir ve güçlenir. Kızınızın aydın, sporcu, kuvvetli ve eğitimli yetişmesine olanak sağladıysanız, ona güvenebileceğinize inanırım. Tabii karşı cinse temkinli ama ayırımcı ve düşmanca yaklaşmaması koşuluyla.
