Kendinizi karşıdakinin yerine koyarak,
konuya bir de o perspektiften bakmaya
çalışmaktır, "empati"...
...
Bilirsiniz,
"kendini daima haklı sanma" dürtüsünü alt
edip empati yapmayı başarmak, hoşgörü ve
zarafetle olgunlaşmış bir ruh, kısa ifadeyle;
"insan olmayı" gerektirir...
...
Bilirsiniz,
Empati yapıp haksızlığımızı fark etsek de
bunu itiraf, her babayiğidin harcı değildir!
Bu yüzden;
Hakem bizi kayırdı...
Aslında hata bende...
Bu konuda onlar haklı...
gibi insanî tespitlere pek alışkın değilizdir!
...
Bilirsiniz,
Yakın geçmişte, Emniyet Müdürlüğü'ndeki
(tövbe hâşâ) "Burada Allah Yoktur" yazısı
altında insanlık dışı işkenceler yapılırken...
Askerlikte kulaktozuna gelen tekme-tokat
yüzünden birçok er "sağır" terhis olurken...
İdam edilmeden önce "kızıl saçlı-altın dişli"
gardiyandan dayak yiyen Başbakana iğrenç,
ahlak dışı muameleler yapılırken...
Başı örtülü hanımları hor görmek modayken,
"Empati" henüz icat mı edilmemişti?
"İnsaniyetimiz" mi pek bir kıttı?
...
Sadece bize özgü değil, işte gördünüz...
Libya'yı öyle ya da böyle kırk iki yıl
yöneten Muammer El Kaddafi'nin, bir avuç
kılıksız tarafından, yargılanmadan ve böylesi
vahşice linç edilmesi, insaniyet namına,
ne kadar utandırıcı-mide bulandırıcıydı!
...
Kaddafi'nin son anlarına ilişkin bir bilgi de,
yakın geçmişimizden aşina olduğumuz, bize
hiç de yabancı gelmeyecek bir işkenceye tabi
tutulduğu şeklindeydi; "Cop Sokma!"...
...
Hadi, şimdi "empati" yapalım!
...
"Bugünkü aklımızla"...
"Bugünkü anlayışımızla"...
Bu insanlık dışılıkların tümüne
artık cidden karşıyız değil mi?
...
Bilirsiniz,
"artık cidden karşıyız!"...
...
O zaman şunu da bilirsiniz,
"İnsanî Tekâmül" yolunda bizler,
son on yılda, yüz yıllık mesafe aldık!
Hatta,
"Empati"yi bile anlamaya başladık sayılır!
Ha gayret, az kaldı!
