Kar yağarken zincir satanlarla akrabadır bunlar.
Yerin altında yaşadıklarını düşündüğüm, orada uyku halinde olup; yağmur anında toprağa karışan su ile beraber suya hassas reseptörleri sayesinde irkilerek uyanan ve yeryüzüne şemsiyeleri ile beraber çıkan insanlardır.
Bir dakika önce yağmur yağmıyorken orada olmayıp, bir dakika sonra bir anda mevkilerinde yer tutmayı başarabilmeleri başka açıklanamaz çünkü.
Bildiğim kadarıyla 3-4 senedir bu şemsiyelere zam gelmemiştir.
Hatta halk dilinde 5 TL'lik şemsiyeler olarak adlandırılır.
Genellikle bir rüzgar anında hemen ters dönüp telleri eğilip bükülebiliyor.
İstanbul'da bunlar şemsiye'ye "şemşiye" demektedirler. Bir değil iki değil arkadaş. Komple şemşiye, şemşiye, şemşiye.
Artık bir 5 sene sonra Türk dil kurumuna şemsiye olur sana şemşiye.
Bunun Sultanahmet versiyonunda ise "ambırella" diye çığırtarak satış yaptıklarına şahit olabilirsiniz.
Hatta bu arkadaşlar elinizde şemsiye olmasına rağmen de şemsiye satmaya çalışmaktadırlar.
Dadi dadi
Pazar sabahı londra şehir hastanesine kalp krizi geçiren yaşlı bir beyefendiyi getirirler, nöbetçi doktor. Muayeneyi yapar, hastanın yanındaki genç hanıma sorular sorar:
-Babanızın daha evvel kalp veya tansiyon problemi varmıydı?
Genç hanım: O benim babam değil,kocam.
Hayır bir hastalığı yoktu, -Yaaa, peki ne oldu ki birden bu sabah fenalaştı?
- Valla nasıl anlatsamki, gördüğünüz gibi eşim ile aramızda ciddi yaş farkı var, bu yüzden eşimle sadece pazar sabahları kilisenin çan sesi eşliğinde anlarsınız ya....
-E peki ne var bunda,bu sabahın ne farkı vardı?
-Bu sabah da çan sesi ile ritm tutmuştuk dang dong dang dong nerden çıktı o itfaiye aracı; Dadi dadi dadi dadi dadi.
AlkışlıYorum
Apartmanın çatısındaki tamirattan şikayetçi kadın girişteki fırına girip bağırmaya başlıyor. Laz abimizin yorumu herkesi güldürmeye yetiyor: "Ekmek mi düştü bacım kafana, ne bana bağırıyon?"
