Ve daha da ilginci hem Washington hem de Moskova terörist bir örgüt olan kanlı PKK'yı yanında tutmak için birbirini yiyor. İngiltere AB ile kavgayı derinden büyüterek gidiyor, Ankara'yı yanına almak için çırpınıyor. Almanya İspanya'yı gazlıyor.
İspanya hükümeti İngiliz Cebelitarık'ta hak iddia etmeye başlıyor. İspanyol savaş gemisi Cebelitarık karasularına giriyor.
İspanyol askerler Cebelitarık vatandaşlarına sınırda silah çekiyor. Amerika Suriye'de rekabete girdiği Rusya'ya "Alo Esad'ın askeri üssüne 59 tomahawk füzesi göndereceğim" diyor. Herhalde Rusya da aptal değildir... Putin kesinlikle Esad'ı arıyor, "ABD vuracak, havaalanını boşaltın" diyor. Rusya ABD'ye "Uçaklarımız Suriye semalarında karşı karşıya gelebilir" diye örtülü tehditte bulunurken iki ülkenin Dışişleri Bakanları biraraya geliyor, gülümseyerek kameralara poz veriyor. "ABD, Suriye'yi vurmak zorundaydı. Ancak kimyasaldan ölen çocuklar için füzeler atıldı ama aslında amaç farklıydı. Kimyasal silahlar teröristlerin eline geçerse bu hem ABD hem de İsrail'in güvenliği için büyük tehdit oluşturur. O yüzden Suriye'ye mecburen göstermelik füze atıldı." Yorumları havada uçuşuyor.
İngiliz Dışişleri Bakanı Boris Johnson "Rusya ziyaretimi iptal" ettim diyor.
Rusya'dan "Ne iptali, biz gelme dedik" açıklaması geliyor. İspanya'da 36 yaşındaki Rus bilgisayar uzmanı, ABD seçimlerine müdahaleden tutuklanıyor. Amerika Genelkurmay Başkanı Dumford'un generallerinden biri Guardian'a demeç veriyor, "Libya'da yanlış yaptık, Osmanlı haritasında olduğu gibi en doğru olan bu ülkeyi, üçe bölmek" diyor. Rusya geçmişte avucunun içinde olan Libya'yı Amerikalılar'a kaptırma korkusuyla SİSİ ile anlaşıyor, Mısır'a asker sokup Libya sınırına yığınak yapıyor.
Ortodoks Rusya'nın bu hamlesinden sonra Mısır'daki Ortodokslara yakın kiliselere bombalı saldırılar düzenlenip 40 kişi ölüyor.
Tel Aviv ile arası çok iyi olan Mısır'ın dün İsrail'e füze fırlattığı açıklanıyor. 100 yıldır İngiliz egemenliğindeki Mısır'da kiliselerin bombalandığı anlarda SİSİ'nin de Trump ile buluşması kafaları karıştırıyor.
"Zamanlama manidar" cümlesi ön plana çıkıyor. Dün Avrupa'da sınır olan bir nehir kenarında dört farklı ülkeden gelen binlerce kişi "Avrupa Birliği dağılamaz" diye miting yapıyor. Aynı mitingler aynı günde 60 şehirde tekrarlanıyor. Avrupa Birliği'nin dağılma tehlikesi demek ki o kadar yakın ki, insanlar sokaklara dökülerek "Aman dağılmasın" diye bağırıyor.
İsveç'te kamyon insanların üzerine dalıyor, alarm verilen 10 Avrupa ülkesinde terör sirenleri çalıyor, Kuzey Kore rest çekiyor "Amerika'yı vururuz" diyor. ABD Çin'e "K.Kore'ye dal arkandayız" diyor.
Washington "Gerekirse biz müdahale ederiz" ültimatomunu veriyor, Güney Kore "Kuzeyi vuramazsınız. Hemen dibindeyiz ve bu çatışmadan en büyük zararı halkımız görür" diye bağırıyor. Dünya barut fıçısı, etrafımız ateş çemberi... Savaş çığlıkları, tehditler, "Vururuz" açıklamaları gırla gidiyor.
Ülkeler ülkeleri düşman görüyor, ülkeler ülkeleri "Düşmanı yok ederiz" diye tehdit ediyor. Bizde ise dış politikada "Sıfır" çekenler, dünyadan bihaber, olaylara Fransız takılan bazı siyasiler, kendi halkını düşman görüp "Denize dökeriz" diyecek kadar uzaylı takılıyor. "Darbe olsun tankların üzerine ilk biz çıkarız" diyenlerin, darbe gecesi tanklardan izin alarak kaçış yolu açtığı ve ortadan kaybolduğu ortaya çıkıyor.
Kendi halkını denize dökmek isteyenler, kendi halkına savaş uçakları, helikopterler ve tanklarla vuranlardan izin alarak kaçanlar, tabii ki dünyaya uzaylı kalacak.
Halk tankların önüne yatarken, tankların kaçması için izin verdiği buhar-manlar tabii ki darbe anayasasını savunacak ve "Hayır" diye bağıracak. O tanklar, kendi halkını öldüren hain FETÖCÜLER tarafından havaalanında yol kapatıyordu. O tankları iki yolla aşarsın... Ya üzerine çıkarsın, ya da içindekilerden izin alırsın... Acaba hangisi?
Siz tahmin edin!
