Mitinglerde tekellerden giriyor, sermayedarlar ve ülkeyi götürmek istedikleri noktadan çıkıyordu. "Ne işimiz var Avrupa Birliği'nde" diye haykırıyordu. "NATO'dan çıkacağız" diye bas bas bağırıyordu. "Yaşasın bağımsız vatan" diye nara atıyordu. Halk egemenliğinden girip, toplumsal kurtuluştan çıkıyordu. O bir solcuydu. "Kahrolsun burjuva, yaşasın proleter işçi sınıfı" diye nutuklar atıyordu. "Troçkist" olduğu için ülkesinde tutuklanmıştı.
Cezaevinden çıkar çıkmaz soluğu ABD'de alıyor, Harvard'da okuyordu. Ardından da gönüllü olarak ABD donanmasına katılıyordu. Onun adı Andreas Papandreu'ydu. Yıllarca Yunanistan'ı yöneten ailenin üyesiydi. Ülkeyi batırdılar. Paralarını bile basamadılar, euro'yu dışarıdan verirlerse aldılar. Yunanistan öyle bir hale geldi ki, artık maaş ödeyemiyordu memurlarına. "Para basıp durumu kurtarabilir miyiz" diyecek halleri yoktu. Zaten dünyayı yöneten GÜÇ'ler de düğmeye basmıştı. "Yeryüzüne hakim olacak güç DOLAR" diyorlardı, operasyonlarla Euro bölgesini çökertiyorlardı.
Çökenlerden biri olan Yunanistan'ın kapısını SOROS ile çaldılar. Gırtlağına kadar borç batağında olan ülkeye kurtarıcı gibi borç verdiler. Kafasını da batağa gömdüler. Sonra IMF ile geldiler, tam 16 milyar dolar kredi verdiler. Artık ekonomide ipler Yunanlıların değil, SOYGUN İMPARATORLUĞU'nun kasası IMF'di. Ekonomi Bakan'ı vardı ama kuklaydı. Bakanlık koridorlarında IMF temsilcileri dolaşıyor, "Kemerler sıkılacak" diyor, ne emir gelirse o uygulanıyor, ülke teslim alınıyordu. Yunanistan nalları dikmek üzereydi. İşte böyle bir ortamda radikal sol parti büyük umut dağıtmaya başladı.
Solcunun daha solcusuydu ve "Bağımsız Yunanistan" diyerek oyları topladı, iktidarı ele geçirdi. "Kahrolsun sermaye, yaşasın işçi sınıfı" idi durumlar. Partinin başında ateist ve geçmişte gençlik hareketinin önderlerinden komünist Aleksis Çipras vardı.
Aleksis acaba nasıl yemin edecekti? Çünkü ülkede iktidara gelenler İncil üzerine yemin edip göreve başlıyordu ve bu bir gelenekti.
Yunanistan dün bu soruyu tartıştı. Radikal solcu Aleksis daha koltuğuna oturmadan ülkeyle ilgili ilk açıklama geldi. Konuşmayı yapan "HÖT ULAN" diyordu. O IMF başkanı Christina Lagarde idi. Sermayeye, tekellere, bankalara, para imparadorlarına "Kahrolsun" diyen radikal solcu yeni Başbakan'a ilk günden sopayı indiriyordu. "Yeni yönetim Euro bölgesi kurallarına saygı duymalı" diye ültimatom veriyordu.
Borçları hatırlatıyor, "Yeni bir anlaşma talep edemezler" diyerek hömkürüyordu.
Yani "Ülke ekonomisini biz yöneteceğiz, haddini bil yavrucum" demek istiyordu. "Derhal reformlar yapılmalı" diye de ekliyordu. Peki neydi o reformlar? Sorunun cevabı Yunanistan Ekonomi Bakanlığı koridorlarında gezen IMF temsilcilerindeydi.
Onlar ne diyorsa oydu. Yoktu öyle kafana göre takılmak. Miting zamanı geçmişti artık.
Atina sahipsiz değildi, PATRON IMF'di. IMF Başkanı ilk günden kazın bacağını ayırıyordu Yunanistan'da. Öyle radikal solculuk falan hikayeydi. Sen kimsindi? Zaten dünya solu Moskova'ya, Çin'e, Küba'ya, Kore'ye filan da gitmiyordu artık. Soluğu ya Londra'da alıyor ya da New York'u mesken tutuyordu.
Troçkist Papandreu bile Harvard'dan alınıp ABD donanmasına bindirilmemiş miydi?
Para "Kahrolsun para" diyenleri de hemen istediği katıra bindiriyordu. Neymiş Yunanistan'ın yeni Başbakanı ateistmiş, radikal solcuymuş, İncil üzerine mi yemin edecekmiş? Yoksa ne üzerine olacakmış bu yemin? Bunların hepsi hikaye. Adamın eli mahkum "PARA" üzerine yemin etmeye.
IMF'ten "Hadi ulan elini koy Para'nın üzerine" sopası dün inmiştir. Bizim ana muhalefet solun lideri birkaç yıl önce "Dayan Yorgo, geliyorum" diye demeç veriyordu.
Türkiye'de seçimleri kazanıp Yunanistan'ı kurtaracağını söylüyordu. Yorgo iktidar oldu, bizim sol hala ABD'de lobilerde iktidar arıyor. Darbeci Alan Makowsky CHP Washington bürosunda eğitmen olarak göreve başlıyor. Ankaralı bir işadamı dostum "Makowsky bu aralar on günde bir Esenboğa'ya iniyor" dedi önceki gün.
Dünyada SOL böyledir işte. Kimine iktidara ilk taşındığı günde IMF gelir... Kimine de Amerikalı darbeci Makowsky'ler. "Yaşasın bağımsızlık, kahrolsun sermaye!"
