Düşsel bir süpermarketin raflarında ne kadar "kirlilik malzemesi" varsa, say ki hepsini ben almış, kullanmışım. İğdiş olmamış. Örselenip, un ufak olmamış tek tane yüce, saf, narin, ılıkduygum kalmamış bu da tamam.
Tuhaf alakaların, ruhsuz ortamların, kötülükler diyarının başı kepli bir zebaniyabanisiyim, buna da eyvallah...
Ne çare ki; kaynağını bilemediğim, bulamadığım bir yerlerimden sızmakta...
Ne sızması?
Kanamakta berdevam.
Kanamakta; eskiden kalma bir sevda sıvısı.
Hasrete bak
Granitten daha taş yüreğimde nasıl ve nereden çıktı bu casus sevgi? Sen... Sen kimsin, nesin, nicesin ki; meydan okuyup, hem de kazandın, elin boşken, silahlar tekmil bendeyken hem de bu meydan savaşını?
Mağrurluğum, kuruluğum, huysuzluğum, tozutmuşluğumla, karınca kanadı kadar yüz vermezken ele güne, ben sana nasıl böyle yangın, nasıl ben sana böyle düşkün, hasret, ilişik, bitişik, nişanlı oldum şaşıyorum be!..
Ellerim gibisin...
Nereye uzansam seninle dokunuyorum.
Gözlerim gibisin baktığım her şeyi seninle gördüğüm.
Kulaklarım, aklım, başım, başımda ağrım.
Tenim gibisin, soyup atamadığım...
Kime desem
Ben şimdi bunu evde ızgaraya söylesem. Duşa, musluğa, ekmek tahtasına söylesem, dillenir, alay ederler. Çıksam; bakkala, kapıcıya, komşuya çıtlatsam, öylece bakarlar yüzüme mel mel.
Eş bulsam, dost bulsam, ahbap bulup dert yansam, grip gibi bi şey sanır, ilaç, istirahat tavsiye ederler, "3-5 vakitte geçer" derler.
Ben şimdi bunları yazsam ki yazıyorum işte.
Okuyanlar "haddi be" der, geçerler.
Sevdama tanık bulamayacağım yani, öyle mi?
Ben sevip, ben bileceğim bir tek yani.
Umuma açılmamış bir yürek zelzelesinin şiddeti kale alınmaz.
Bir kez daha anladım ki, bu durumlara gelmiş ben gibi şapşallara aşk yakıştırılmaz.
Gerçekten
Ya da bir itirafname muamelesi yap yazdıklarıma.
Lise 1'de çift dikiş belgemden gayrı tek belgesi bir de bu olsun yalnız ikiliğimin.
Sadece. Sadece hani o duru, rüzgarsız, endişesiz gülümsemeni takınıp; "Vay canına. Bu adam beni gerçekten sevmiş ya!" de.
Olur mu...
