Şehir şehir, ülke ülke dolaşmanın gururudur yüzündeki çizgiler.
Lider başına düşen yolculuklarda açık ara önde giden birine boşuna değil.
Gittiği şehirlerde açılan kucak dolusu sevgiler.
***
Tayyip Erdoğan bu emekçiliğiyle yıldızları toplarken.
Bazıları şimdiden ayaklarını denize sokacakları günlerin hayalindeyse.
Hiçbir başarı sebepsiz değildir.
***
Ülkede her şey güllük gülistanlık değil.
Elbette sorunlar var.
Ama herkes çok çalışsaydı mutlaka bir şeyler de farklı olurdu.
Sadece karşı durmakla bir şeyler hallolmuyor çünkü.
Bazen aynaya bakmak da gerekiyor!
***
Bundan 16 yıl önce bir parti lideri tarafından Ankara'ya davet edilmiştim.
Bir milletvekili önermiş, en azından kurduğum cümlelerin partilerinin işine yarayacağı varsayılmış.
Gitmedim.
Çünkü politika benim işim değil.
O yüzden politika yapmayı beceremeyenler de koltuklarını derhal terk etsinler.
Yapabilecekleri işleri yapsınlar!
***
Çünkü boş bir tuvaldir politika.
Ressamı da halktır.
Çizilen resimlerin bir de okunması vardır ki, en anlamlı gerçek budur.
***
Kendine ayırdığı bir günü olmayan Tayyip Erdoğan "Başkan" olmak istiyorsa olacaktır.
O tuvaldeki resmi halk çiziyor çünkü.
Üstelik göğsünü tuval yapmışken!
***
Bilmem kaç kere yenilip, yapıştıkları koltuklarından poz verenler yapmaları gerekenleri yapmamışken!
ÇOCUKLAR İÇİN
Araştırmalara göre, sokakta oynayan çocukların içerde zaman harcayan çocuklara göre gözleri daha iyi görüyor.
Sebep; beyinde artan Dopamin hormonu.
Odalara çivili çocuklara sadece gözlerin bozulması kalmıyor.
Sokakta oynayan çocukların panik ataktan uzak, özgürlük duygusuna yakın olmaları da caba.
Üstelik yaratıcılıkları da üst seviyede.
O yüzden benim aklım hala yok edilen mahallelerde.
O mahalleler yerinde kalsaydı kaç çocuğun hayatına renk katılacaktı kim bilir?
Sadece gözlerine değil, yüreklerine de.
Beyine Dopamin hormonları da depolanmayacaktı üstelik.
MUTLULUK TAKVİMİ
Radyoda Türk müziği dinle. Çocuklarının arkadaşlarını yakından tanı. Bir şeyleri yedekle.Kızgın güller açtı
Dün gece bende
Resimlerin bile
Vadesi doldu
Kim bilir kendini
Ne sanıyordun
Elimdeki makas
Kaderin oldu
Kestim saçlarını
Hiç acımadım
Bir çirkin oldun ki
Tanıyamadım
Dudaklarına bile kıydım
Ama gözlerine gelince sıra
Dayanamadım
Öptüm öptüm ağladım
Hakkı YALÇIN
