Varoluş kavgalarının bireysel verildiği bir takımın sistemini sorgulamak "geçersiz" gibi görülebilir ama. Bireysellik son saniyede beraberliği getirse de. Bizler yine gerçekleri inkar etmeyelim. O yüzden son saniye golüne sevinirken bir puanı kazanç sayalım. Ama rakibin futbolun zemin katında olduğu gerçeğini unutmadan. Teknik direktör hatalarını ve futbol yoksulluğu hesaba katıp, gerçeklerin hesabına bakalım.
***
Fenerbahçe gibi bir takımda farklılık yaratacak, rakibin bile saygı duyacağı bir adam olmalı. Gerektiğinde denklemi çözüp takımı oynatacak, gerektiğinde rakibin aklını oynatacak bir lider. Ama ne yazık ki yok. Ve forveti imha eden gerçeklerin temelinde de orta saha gerçeği yatıyor. Ve ilk yarıda Sow'u harekete geçiren bir tane pozisyon da yok. Bütün toplar şişirme. Sow'un iyi niyetinden zerre kadar şüphem olmasa da Van Persie için aynı şeyleri söyleyemem.
***
Gecenin kurallarına harfiyen uyanlarla. Sahadaki uyuyanları bir tutmayalım. Gecenin en etkisiz elemanları iki kanatta oynayan Hasan Ali ve Şener'di. En iyisi Kjaer. Hem mücadele açısından, hem zeka açısından. Attığı gol kişisel refleksin ürünü. Ve yenilgiye itirazım simgesi.
***
Ne olursa olsun, bu beraberlikle gecenin sonunu "Azap üzümlerinin" olgunlaştığını düşünmekle geçiştiremeyiz. Çünkü endişeler hala yerinde duruyor. Ve gideceğe de benzemiyor!
