Kazanmak istiyorsan, yediğinden fazlasını atmak zorundasın.
Böyle bir savunmayla, böylesine çelişkili geri dönüşlerle kazanmak kolay olmayacak çünkü.
Dün gece Kadıköy'de garip şeyler oldu.
Önce yıldız yağmuru.
Sonra yıldız tutulması.
Fernandao önce altın anahtar.
İkinci yarıda pozisyon harcama uzmanı.
Fenerbahçe dün gece çelişkiler takımıydı.
İlk yarıda sırt sırta verenler.
İkinci yarıda galibiyete sırtını döndüler. Ateşin kül hali.
Futbolun en basit kuralı.
Gücünü inkar edersen.
Oynamadan kazanacağını zannedersen kaybedersin.
O yüzden dün gece iki farklı galibiyetten beraberliğe dönüş yapmak yenilgiyle eşdeğerdir.
Takım olarak çürüdüler.
İkinci yarıda stres ortamı yarattılar ve bu stresin altından kalkamadılar.
Son dakikalardaki baskıyı "suni teneffüs anları" olarak yorumladım.
Van Persie'nin vuruşları da yetersiz kaldı.
Bazen talihsizliğe karşı da talimli olmak gerekiyor. Olmadı.
Çünkü inatlaştığın zaman, tersine işlemeye başlar hayat.
Oysa ilk yarıdaki Nani'yi yazacaktım, Fernandao'yu.
Mehmet Topal ve Meireles'in şantiye ruhunu tırnak içine alacaktım. Akhisar'ın ikinci yarıdaki mücadelesine şapka çıkarmak zorunda kaldım.
Sonuç olarak Fenerbahçe'nin kazanması için sebep çoktu.
2 puanı kaybetmesi için oluşan bütün sebepleri kendisi üretti.
Takımı yenilemekle, ruhu yenilemek arasında sıkışan adam
Vitor Pereira, her şeyin sebebine imzasını atmalı.
