Mimar Sinan Güzel Sanatlar Öğrencisi.
Gülünce yüzünde baharlar açan, çocukların sevdalısı.
İnsanlık adına bir adım atmanın bile değerli olduğunu bilen bir evlat.
Cennetteki çocuklar için ezgiler fısıldıyor şimdi.
Melekleri ağlatırken.
Onların hepsi bir candı.
Hepsi de iliklerine kadar insan.
Her karış toprağı evleri sandılar.
Babalarını teröristlerin katlettiği çocuklara oyuncak götürüyorlardı.
İyiliğin mumla arandığı bir ülkede canlarını dişine takıp yola düşen namuslu karıncalar.
Bizim doğduğumuz tarihlerde kimse kimseyi böylesine öldürmezdi.
Öçlerden arınmayı bilemedik mi?
Elini eteğini çektiği mi barış?
Bizi ayakta tutacak binlerce değer varken, bir canlı bombaya yenik mi düşeceğiz?
Bu soysuz karanlığa kurban mı vereceğiz insanlarımızı?
Bizim doğduğumuz tarihlerde şehirlerin ortasından trenler geçerdi.
Birbirinin elinden su içerdi insanlar.
Topladıkları yardımları Kobani'ye götürmek için yola çıkan insanları öldürmek, şerefsiz terörün en aşağılık resmidir desek ne yazar.
Şimdi canlı bombalar geçiyor şehirlerin ortasından.
Ellerine çok şey geçtiğini zannediyor hainler!
Yükselen değerin alçaklık olduğu bir dünyada.
Bu görüntülere yabancı değiliz.
Ezbere bildiğimiz Amerikan filmleri gibi.
Vicdanların ve asaletin tükendiği sahnelerde hainler başrole çıkıyor.
Harika bir plato Türkiye.
Senaristler, yönetmenler, figüranlar.
Nasılsa ölümler ucuz.
Ele verdiklerinden fazlasını gelecek zamana saklıyor.
Bu kahpe film.
Can veren insanların son fotoğraflarını gördünüz mü?
Nasıl da güzel bakmışlar hayata.
Analarının ak sütü gibi helaldi yaşamak.
Onların gözlerindeki mısralar okunuyor mu?
Ellerindeki oyuncaklara karşılık bombalar dokunuyor mu vicdansızlara!
Ölen insanları sayıyoruz tek tek.
Tarih onları hep kahraman sayacak.
Ölene kadar çocuk sevgisiyle kalan
isimli kahramanlar olarak.
Çocuk oyuncağı
Bir insanın anne karnında gelişmesinden doğumuna ve akıl çağına ulaşmasına kadar en az 20 yıl gerekiyor.
Onun yapısını anlayabilmek için 30 asıra ihtiyaç var.
Ruhuyla ilgili gerçekleri anlayabilmek için neredeyse sonsuzluk kadar uzun bir zaman dilimi geçiyor.
Yani her nefeste emek.
Ama o emekleri bir bombayla yok etmek çocuk oyuncağı!
Mutluluk Takvimi
Barışı savun. Vicdanının sesini dinle. Paranın uşağı olma. Televizyon izleme.Aydınlığı çekiyoruz
Karanlığın karnından
İşimiz ağır işimiz zor
Ve sabrımız yok
Masal dinlemeye
Ve korkaklıktan değildir
Sustuğumuz
Biz sesimizi birer bıçak gibi
Ağzımızın kınında saklıyoruz
Cılız kollarımıza bakmayın
Yumruklarımız
Birer dünyadır sonsuzda
Sonsuz bizim usumuzdur
Ve insanlığın büyük kavgası
Namusumuzdur
Muammer HACIOĞLU
