Adını gururla yazıyorum.
M. Ali Geçit.
9 yaşındaki kızı Buse'yi 12 ay boyunca 100 lira ödemeyi taahhüt ettiği bir dershaneye yazdırdı.
İşsiz kaldı ve taksitleri ödeyemeyince mahkemeye verildi.
Karar 3 ay hapis!
Böyle bir dava için hapis yatmak onurdur.
Ama bir babayı böyle bir dava için hapse attırmak nedir?
Onun cevabını büyükler versin!
9 yaşındaki o kızı düşünün.
Kıt kanaat bir iş hayatının ortasında, daha iyi eğitim alması adına kendini feda eden babasına duyduğu saygıyı.
Yaşı küçüktür, sisteme nefreti gecikir.
Ama hiçbir çocuk babasına yapılan haksızlığı ödeştirmeden büyüyemez!
Öfkenin rengine boyarken düşlerini!
Çocuğunun taksitini ödeyemediği için hapse giren baba, çeşme musluklarının ve çocukların önünde eğilmiştir.
Para musluklarının ve insanların önünde değil.
O yüzden böyle babalar, gözyaşlarıyla suladığı topraklarda büyütür çocuklarını.
Onların düşleri bile rehindir!
Ne babalar var!
9 yaşındaki Buse gibilerinin hakkını yiyerek, kendi çocuklarını en iyi okullarda okutuyorlar.
Ne babalar var, yetimin öksüzünü kanını emerek en gösterişli otomobillere biniyorlar.
Onlar günümüzün gururlu babaları.
Hafta sonunda çocuğunu 23 Nisan kutlamalarından getiren bir babayla sohbetim oldu.
Gazeteci olduğumu öğrenince, "Çocuklar için bütün sokakları maviye boyamak isterdim" dedi. "Yarın sabah boyamaya başla" dedim. "Mümkün değil" diye karşılık verdi. "Artık cümlelerimi bile mavi kuramıyorum!"
Doğru yolculardan yanlış cümleler duymak şaşırtmadı beni.
Ortak umutsuzluk tavan yaptığı için belki.
Çocuklara eşit davranmayan bir ülke düzenimiz varken.
Çocuklara eşit eğitim sistemi vermeyen sistem, olmayan imkanlarını zorlayan böyle babaları hapishaneye gönderirken.
Ağır bir bedel ödetiyor.
Sistem parası olmayanı dershanelerden mahrum edebilir.
Tarih böyle babaları şimdiki zamanda yenik yazabilir.
3 aylık zindan çizgileri, o babanın yüzündeki en gururlu çizgilerdir.
Buse'ye gelince.
Sadece okulda kitapları okuması değil.
Geçmişini okumak o küçük Buse'nin en gururlu dersi olacaktır.
Onurlu bir babanın kızı olarak.
Mutluluk Takvimi
Vazgeçilmez altın kuralların olsun. Pencerendeki kuşlara ekmek ufala. Çocukları koru.Hikayenin sonunu
Hiç düşünmeden sevdim
Hüküm sürdüğüm kadar
Sende vazgeçilmezdim
Aşkın gözyaşlarını
Bir anda silmez zaman
Yaralı anılara
Elini sürmez zaman
Yazık ettiğin sevda
Bir gün kapını çalacak
Kalbinde pişmanlıkla
Gözlerine bakacak
İçin için yakacak
Birkaç özel dakika
Hakkı YALÇIN
