Kalanına madalya.
Şimdi gördük ki...
12 askerimizin şehit düştüğü, 17'sinin yaralandığı saldırıda, teröristlere teslim olanlara, 1 yıl 3 ay ile, 2 yıl 8 ay arasında hapis cezaları verildi.
Suçlamanın anafikri;
"Asker ölmek için vardır."
Türk askeri yeteri kadar öldü.
Öldürüldü.
Hatta subayları tarafından ellerine bomba cezası verilerek, görev başında öldürüldü.
Bundan sonra da ölecektir, öldürülecektir.
Vatan için ölmekle kalsalar neyse...
Mahkeme kararını sorgulamak haddimize değil.
Ama merak ediyorum.
Asker ölmek için vardır da, yaşamak için niye yoktur?
Neden 15 ay askerlik yapan bir delikanlıyı, askerden sonra insanca bir hayat beklemez?
Neden vatana hizmette eşitlik geçerli değildir de, ağa çocuklarıyla gariban çocukları bir tutulmaz?
Neden ülkenin derinliklerinde, barışa ve kardeşliğe döşenir mayınlar?
Ve neden kaçan bir askerin korkuları öldürülmez?
Hiç yakınınız öldürüldü mü?
El üstünde tutulan tabutunuz oldu mu?
Cümleler sizinle birlikte yürürken, dizlerinizin bağı çözüldü mü?
Oğlunuza madalya verilirken, sizin de canınızı verecek kadar kendinizi koyverdiğiniz oldu mu?
İnsanlar yaşadıkça, yaralar sarılır.
Ölümler çoğaldıkça, Allah bile darılır o ülkeye.
Cümlemizin haberi olsun.
