HIRSIZLIK YAPARKEN...
"3 yaşındayken anne-babam ayrıldı. Çankırı'da üvey anne eline düştüm. 4-5 yaşındayken sokaklarda ayakkabı boyayan, hırsızlık yapan bir çocuk haline geldim. Eve 4-5 lira götürmem gerekiyordu. Parayı götürmezsem üvey annem beni aç bırakıyordu. Parayı tamamlamak için hırsızlık yapıyordum. Bir gün Çankırı'da bir eve hırsızlığa girdim, 7 yaşındayım. O ev de Çankırı il emniyet müdürünün eviymiş. Enseme bir el yapıştı, çok korktum ama korktuğum başıma gelmedi. Bu el karnımı doyurdu, beni yurda yerleştirdi." 18 yaşına geldiğinde tekrar sokakta yaşamak zorunda kaldığını söyleyen Ahmet Barbaros, ikinci kez bir polisin yardımıyla hayatta kaldığını belirtti. Kurduğu dernek aracılığıyla herkesin yardımına koşan Barbaros, şöyle konuştu: "Ben bu devletin vergileriyle büyüdüm, okudum. Bu ülkeye bir diyet borcum var. Beni sokaktan aldılar, Ahmet Barbaros yaptılar. İstediğim şey, bu emeklerin başka çocuklar için de boşa gitmemesi. Sokakta çocuk kalmayana kadar çalışmaya devam edeceğim."
Ahmet Barbaros, çocukların her türlü ihtiyacını karşılıyor.
Betil BAŞ