"Neyleyim köşkü neyleyim sarayı. İçinde bulunan yar olmayınca" türküsünü çığırır gibiydik dün gece.
Muhteşem stat, muhteşem atmosfer, muhteşem seyirci, muhteşem tezahürat amenna. Peki Fener'in ışığı ölü gözüyse yani yarimiz kanarya sahada görkemiyle, afili halleriyle, heybetiyle görünmüyorsa neyleyim o muhteşemliği.

ŞAMAR OĞLANI
Koca bir ilk yarı geçmiş kalelerine tek bir gollük şut atamadık. Adamların bunaltıcı presini yemekten oburlaşıp, şamar oğlanına döndük. Volkan 2 mutlak golü mucize şekilde kurtarmasa daha birinci yarıda ters tepelek olurduk.

YA SONRA
İkinci yarı başladı da ne oldu? Bir kaç pırpırlanma, Alex'in facia kafasıyla mutlak golü hacamat etmesi, Aerello'nun harika çalımlarla 6 pasa inmesine rağmen pasının berbatlığı falan filan o kadar.

BAHANE HAZIRDI
İngiliz takımının çok pahalı ve çok kaliteli oyunculardan kurulu olduğu haberleriyle şiştik haftalardır. Müstakbel bir yenilgiye bahane yaratmaktan başka bir şey değilmiş bunlar. Dün saha müthiş bir Chelsea değil her zamanki oyununun kıyılarına bile yanaşamayan Fenerbahçe izledik yalan mı?

VEEE
Veee, benim bunca gamlı baykuşluğum, bunca hicranlı hüsranlı laf salatamdan sonra Kazım'ın ruhlara karanfil kokusu veren o güzeller güzeli golü.
Ardından iki taraflı akınlar, karşılamalar ve gecenin önde gelen kabızlarından Kezman'ın yerini Semih'e terk edişi.
Hele 74. dakikada Deivid'in çarşafa dolaşıp atamadığı gole nasıl da içimiz yandı tüh!..
Amaaaa daha bu yangının sıcağı soğumadan yine aynı Deivid'in dünyada eşine az rastlanır güzellikteki golü ve ayağa fırlayan bir koca Türkiye.