Alkışlanacak çocuklar Geçen hafta kıyılarda kalan güzellikleri toplayan rüzgar gibiydim. Elde avuçta kalan iyi insanlarda gezindi gözlerim. Sinan Özen oğlumu izledim televizyonlarda, bir sabah programıydı. Duruşu, konuşmaları ve verdiği mesajlarla, 15 yıldır hiçbir yanlışlığa sapmayan bir sanatçıyla gurur duydum. Onun yakasından dürüstlük hiç eksilmiyor zaten. Zibidilerin el üstünde taşındığı düzene inat, ben de Sinan oğlumu alkışladım. Çünkü böyle insanlar azaldı artık. Herkes şov derdinde, herkes ucuz ilişkilerin kahramanı olma sevdasında. Bütün bunların sebebi televizyonlar. O yüzden diyorum ki, bu televizyonlara kalp nakli gerekiyor çocuklarım.
*** Sonra tesadüfen Emrah oğlumla karşılaştım. "Ah oğlum" dedim. "Seni çocuğuna bakmayan baba olarak lanse ediyorlar da, 400 engelli çocuk için yaptırdığın okulu niye görmüyorlar?" diye sordum. Emrah'ın kalbi başkadır. "Kimseler bilsin diye yapmıyorum, anneciğim" dedi, elimi öptü. Baktım ki, hala parasız yatılı çocuk hüznünde. Hala saflığı onu terk etmemiş. "Allah yolunu hep açık tutsun Emrah oğlum" dedim, alnından öptüm.
